Blaren (bulla) zijn een ophoping van vocht onder de bovenste huidlaag. De opperhuid is niet beschadigd, maar de ondergelegen huidlagen wel. Hierdoor ontstaat een blaas, welke zeer pijnlijk kan zijn.

Er zijn verschillende typen blaren te onderscheiden die door verschillende oorzaken kunnen ontstaan. Voorbeelden zijn: drukblaar, brandblaar en bloedblaar. Een drukblaar, welke ook wel wrijvingsblaar of waterblaar wordt genoemd, is de meest bekende en komt het vaakst voor. Een drukblaar kenmerkt zich doordat het vocht in het blaasje helder van kleur is.
Te veel wrijving kan onder andere ontstaan door slecht passend schoeisel en/of sokken of bijvoorbeeld ongetraind langdurig lopen. Blaren op de voet komen vaak voor bij sporters.

Blaren kunnen ontstaan door overmatige wrijving maar ook door medicatie of onderliggende aandoeningen zoals bijvoorbeeld diabetes mellitus. In die situatie hoeft er geen sprake te zijn van druk of wrijving.

In dit artikel bespreken wij alleen blaren die zijn ontstaan door druk of wrijving. Krijgt u plotseling blaren zonder dat hier een aanwijsbare reden voor is, dan adviseren wij u om contact op te nemen met uw huisarts.

Een blaar kan onprettig aanvoelen, maar is over het algemeen niet gevaarlijk. Een uitzondering hierbij is als u diabetes mellitus heeft en blaren krijgt. In die situatie dient de blaar altijd door uw medisch pedicure te worden behandeld. Een blaar die stuk gaat, kan geïnfecteerd raken. Zomaar een blaar doorprikken is dus niet aan te raden.

Een blaar onder uw voet of op uw voet is de natuurlijke reactie van uw huid op overmatige wrijving. Als de huid vochtig is er een grotere kans op blaren. Eerst ontstaat er een rode plek. Als de wrijving blijft bestaan, ontstaat een holte met vocht. De onderste huidlaag is dan een soort ‘open wond’. Binnen 24 uur wordt er een nieuwe onderste huidlaag gevormd. een nieuw huidlaagje. Het is daarom belangrijk om de blaar de eerste 24 uur niet door te prikken, ter voorkoming van infectie en voor een snelle genezing. U kunt echter wel pijn en ongemak ervaren tijdens het lopen.

Brandblaren zijn in feite tweedegraads verbrandingen en mogen niet worden doorgeprikt. Bij het ontstaan van een brandblaar dient u contact op te nemen met uw huisarts.

Een bloedblaar is vaak de meest pijnlijke variant. Ook zijn ze moeilijk te behandelen. Het zijn in principe drukblaren, maar dan dieper. Ze gaan door een bloedvat heen, waardoor het blaasje gevuld wordt met bloed. Een bloedblaar mag nooit zelf doorgeprikt worden. Het risico op infectie is groot en de blaar kan ongecontroleerd gaan bloeden.

Een drukblaar op uw voet kenmerkt zich door:

·       pijnlijke rode plek/blaas op de voet (gevuld met helder vocht)

·       pijn bij bewegen of lopen door druk van uw schoen of sok

·       de blaar kan uit zichzelf kapot gaan, dan kan er vocht uitkomen

Er zijn meerdere factoren te benoemen die (samen) zorgen voor het ontstaan van een blaar op uw voet. Wrijving, kou, hitte en vocht versnellen het proces. Daarnaast kunnen onderliggende aandoeningen of medicatie leiden tot het ontstaan van blaren.
 

Door het continu ‘schuren’ van de huid tegen een schoen of sok, ontstaat warmte. Deze temperatuurvariatie kan de verbinding van de huidlagen verzwakken waardoor holtes ontstaan die zich vocht vult, dit is een blaar.

In de zomer is uw voettemperatuur vaak hoger, vooral als uw schoenen slecht ventileren. Een warme huid heeft een grotere kans op blaren. Maar ook koude voeten hebben een vergrootte kans door een verminderde doorbloeding.

·       knellende of te ruime (sport)schoenen
·       niet goed passende (sport)sokken of een soknaad
·       zand of een steentje in uw (sport)schoen
·       voortdurend tegen elkaar wrijvende tenen
·       dragen van een schoenvorm die niet goed past bij de vorm van uw voet

Voorkom het ontstaan van een blaar door goed passende schoenen en sokken (het liefst zonder naden) te dragen.

Sport u veel? Vooral in het begin van het seizoen treden blaren op. De huid van uw voeten is dan enige tijd niet aan druk of wrijving blootgesteld geweest. Neem vooral in deze periode beschermende voorzorgsmaatregelen. Dit doet u door de gevoelige huidgebieden af te plakken tijdens training en wedstrijden met bijvoorbeeld sporttape of medical tape. Let goed op dat de tape niet kan omkrullen. Om blaren te voorkomen moeten sportschoenen goed aansluiten.

Wandelt u veel of bent u een hardloper dan dient u voorzicht te zijn met het preventief tapen van de voeten. Door de lange afstanden worden uw voeten warm en u juist blaren krijgen door de tape. Goed passende sportschoenen en sportkousen zijn in deze belangrijk.

Een blaar hoeft niet altijd te worden behandeld. Heeft u geen last van de blaar dan is het beste om de huid intact te laten. De blaar zal dan vanzelf indrogen.

Maar wanneer u er veel last van ondervindt dan is een bezoek aan een pedicure of medisch pedicure aan te raden. Bij aanhoudende pijnklachten als gevolg van de blaar kan er voor worden gekozen om de blaar open te maken. Dit mag alleen bij blaren die zijn ontstaan door overmatige wrijving en als er geen sprake is van een onderliggende aandoening. Om gevaar van infectie en daarmee een ontstoken blaar te voorkomen wordt het gebied rondom de blaar gedesinfecteerd. Vervolgens maakt de behandelaar met een steriel mesje een kleine opening en wordt het vocht met een steriel gaasje uit de blaar gedrukt. Het aanwezige vocht dient goed te worden verwijderd waardoor de blaar zal indrogen en de huid zal herstellen. Om risico op infectie te voorkomen mag de losse huid niet worden verwijderd. Hierna dient de blaar dakpansgewijs afgeplakt te worden met huidvriendelijke materialen. De pijnklachten zullen hierna snel zijn verdwenen

Prik blaar niet zomaar door. Wilt u preventief wrijving voorkomen op gevoelige locaties, de druk en pijn van een blaar verlichten, bedek deze met een blarenpleister. Blarenpleisters zijn te koop bij vrijwel iedere supermarkt of drogisterij. Blarenpleister werken preventief en dienen niet meer te worden gebruikt als de blaar al aanwezig is. Een blarenpleister mag niet worden gebruikt bij risicovoeten.

Als uw bloedblaar voldoende kans krijgt geneest deze vanzelf. Hieronder staan een aantal tips:

• Verkoelen: Houd de plek onder koud water of leg er een theedoek met een ijspakking op. Koeling van de bloedblaar bevordert de genezing niet, maar verlicht wel enigszins de pijn
• Druk: Door druk te leggen op de bloedblaar neemt de zwelling af. Er kan dan geen bloed meer uit het bloedvat lekken, en niet opzwellen. Druk kunt u toepassen door bijvoorbeeld een drukverband of door met de handpalm op de plek te duwen
• Verband: Leg minstens iedere dag een schoon verband aan of plak er een schone pleister op. Indien nodig kunt u dit vaker doen
   

Sporters kunnen voor (preventieve) behandeling en advies terecht bij de medisch pedicure sport. Heeft u risicovoeten? Maak dan om uw blaren te behandelen een afspraak met de medisch pedicure.

Heeft u diabetes mellitus, dan zijn uw voeten extra kwetsbaar. Uw voeten hebben goede zorg en behandeling nodig. Voer zelf de benodigde preventieve zorg uit, maar laat diabetesvoeten ook regelmatig controleren en behandelen door een medisch pedicure.
 

Klachten en symptomen van een diabetes voet

Er zijn verschillende klachten en symptomen die het gevolg kunnen zijn van diabetes:

• droge voeten of kloofjes
• vermindert gevoel
• extreme gevoeligheid van uw voeten
• verkleuringen aan de huid van uw tenen of voeten
• verkleuringen of vormveranderingen aan uw teennagels
• schimmelnagels
• een wond die slecht wil genezen
• koude voeten of juist hele warme voeten
• verminderde beharing op uw onderbenen en voetrug
• doof gevoel in uw voeten
• tintelingen in uw voeten
• brandend gevoel in uw voeten
• verandering van de stand van uw voeten

U kunt complicaties aan uw voeten krijgen wanneer:

• de bloedsomloop in uw benen en voeten vermindert
• het gevoel in uw voeten vermindert of uitvalt (sensibele neuropathie)
• uw voeten van stand veranderen (motorische neuropathie)

Om voetproblemen te voorkomen, kunt u zelf het volgende doen:

• controleer dagelijks uw voeten op eventuele wondjes of huidbeschadigingen. Uw voetzool controleert u met behulp van een spiegel of vraag iemand anders om uw voeten te controleren
• was uw voeten dagelijks met een milde zeep en droog ze goed af, met name tussen uw tenen
• gebruik geen voetenbaden
• smeer uw voeten dagelijks in met een voetcrème geschikt voor mensen met diabetes mellitus. Smeer de crème nooit tussen uw tenen
• gebruik geen (talk)poeder op uw voeten of tussen uw tenen
• loop nooit op blote voeten en draag ook in uw schoenen altijd kousen/sokken
• draag goed passende kousen/sokken, zonder strakke boord of stiksels
• draag goed passende schoenen met een veter- of klittenbandsluiting
• koop nieuwe schoenen in de namiddag in verband met vochtophoping in de voet en laat uw voeten altijd opmeten
• controleer uw schoenen dagelijks op steentjes, scheuren en andere oneffenheden
• gebruik in bed geen kruik of elektrische deken
• gebruik geen likdoornpleisters of andere producten die druk kunnen veroorzaken op uw voeten
• is een wondje aan uw voeten niet binnen vijf dagen genezen, laat het dan altijd controleren door uw medisch pedicure of huisarts
• door voetgymnastiek blijven uw voeten soepel
• loop met kleine stappen
• knip geen hoeken van uw nagels en verwijder geen eelt met een handvijl
• laat uw voeten behandelen door een professionele ProVoet medisch pedicure, geregistreerd in het Kwaliteitsregister voor Pedicures

Heeft u diabetes mellitus? Verzorg uw voeten dan goed en laat ze daarnaast regelmatig behandelen door een medisch pedicure. Ook als u geen voetproblemen heeft. Het preventief voorkomen van voetproblemen is namelijk één van de belangrijkste taken van de medisch pedicure. Naast de instrumentele behandeling geeft de medisch pedicure adviezen over de verzorging van uw voeten en de keuze van schoenen. Ook kan zij vroegtijdig problemen signaleren en u doorverwijzen naar bijvoorbeeld de huisarts of een specialist.

Als u als naar een medisch pedicure gaat, kunt u in sommige gevallen in aanmerking komen voor een vergoeding van uw zorgverzekering voor de medisch noodzakelijke voetzorg. Het is daarbij wel van belang dat uw medisch pedicure is geregistreerd in het Kwaliteitsregister voor Pedicures. Meer informatie vindt u op de website van ProCert, KwaliteitsRegistratie voor de Pedicure.

Een droge huid ontstaat door een vermindering van de talgklierfunctie. Bij (extreem) droge voeten is de huid ruw en kan deze mogelijk schilferig en gevoelig zijn. De droge huid kan jeuken, trekken, is gespannen en extra kwetsbaar op plekken waar grote kans is op vouwen en kloven.
 

Iedereen kan droge voeten krijgen. Wel hebben senioren en mensen met een medische aandoening, zoals diabetes mellitus, reumatische aandoeningen of huidaandoeningen een grotere kans om een droge huid te krijgen.
 
Er kunnen meerdere oorzaken zijn waardoor u een droge huid krijgt. Zo kan bij personen met een achterliggende aandoening een droge huid een aanwijzing zijn voor de aanwezigheid van een verminderde doorbloeding of verlies van het gevoel in uw voeten. Een droge huid kan echter ook erfelijk bepaald zijn. Daarnaast kunnen weersomstandigheden van invloed zijn op uw huid.

De huid van onze voeten is anders van structuur in vergelijking met de rest van ons lichaam. Het hebben van droge voeten is dan ook een veelvoorkomend probleem. Circa 1 op de 3 mensen heeft er last van. Op hogere leeftijd is dit zelfs 60%. Dit komt doordat de huid naarmate we ouder worden steeds minder collageen en elastine aanmaakt. Het vochtgehalte in de huid neemt af waardoor de huid van de voeten steeds droger wordt.
 
Wanneer u uw droge voeten niet behandeld, kunt u last krijgen van een ruwe huid, pijnklachten, oneffenheden in uw huid of kloven. Naast dat u dit wellicht onaantrekkelijk vindt, zijn uw droge voeten ook kwetsbaarder dan voeten met een goed gehydrateerde huid. U heeft grotere kans op het ontstaan van (open) kloven en bent minder beschermd tegen bacteriën.
 
Heeft u een verlaagde weerstand als gevolg van een achterliggende aandoening zoals diabetes mellitus of een reumatische aandoening? Dan is het extra belangrijk uw droge voeten goed te verzorgen. Een pedicure of medisch pedicure kan uw voeten behandelen en tips geven. Bij risicovoeten zoals diabetes mellitus, reumatische aandoeningen, kanker, vaatlijden, neurologische aandoeningen of dermatologische aandoeningen dient u een afspraak te maken met een medisch pedicure. Indien noodzakelijk kan de pedicure of medisch pedicure u doorverwijzen naar de volgende discipline.

Bij een droge huid van uw voeten kunt u last hebben van de volgende symptomen:

• roodheid en/of jeuk
• ruwe huid
• barsten en/of scheuren
• eeltvorming en/of kloven
• toename van het probleem door temperatuurswisselingen

Er zijn verscheidende factoren die kunnen leiden tot droge voeten, waaronder:

• het wassen van de voeten met (uitdrogende) zeep
• slecht afdrogen van de voeten
• niet regelmatig insmeren van de voeten
• temperatuurswisselingen
• het niet dragen van kousen/sokken in de schoenen
• eczeem, psoriasis en andere huidaandoeningen die de huid uitdrogen
• medische condities, zoals diabetes mellitus of reumatische aandoeningen
• het hebben van kanker of de behandeling tegen kanker
• leeftijd
• overgewicht (door extra druk op de voeten, met name op de hielen kan de huid sneller droog worden)

• Uw voeten intensief hydrateren
  Smeer na het douchen/badderen en iedere dag voor het slapen gaan uw voeten royaal in met een voetencrème. Breng de crème aan op de hele voet en masseer deze zorgvuldig in. Smeer de crème nooit tussen uw tenen Gebruik bij voorkeur een crème met een laag ureum gehalte.
• Behandel eventuele kloven
  Gebruik een speciale klovencrème. Helpt dit niet voldoende? Laat uw voetkloven dan behandelen door uw pedicure of medisch pedicure .
• Scrubben en eelt verwijderen
  Het één keer in de week scrubben van uw voeten helpt de harde en dode huidcellen te verwijderen. U kunt alvorens het scrubben uw voeten weken in lauw en zeepvrij water om de huid te verzachten. Breng na het scrubben een hydraterende voetcrème aan. Heeft diabetes mellitus, reumatische aandoening, dermatologische aandoening, vaatlijden, kanker of een neurologische aandoening dan mag u de huid niet scrubben en geen voetbaden gebruiken.
• Katoenen sokken dragen
  Katoen laat de huid van uw voeten beter ademen. Trek iedere dag schone sokken aan.
• Voldoende water drinken

Wanneer u droge voeten heeft zal uw pedicure of medisch pedicure de droge schilfertjes, die vaak harde randjes hebben, verwijderen. 
De pedicure of medisch pedicure zal het eelt van uw voeten verwijderen en uw voeten na de behandeling goed insmeren met een hydraterende crème die geschikt is voor uw huidtype.

Eelt is een plaatselijke verdikking van de bovenlaag van uw huid (ook wel de opperlaag). Het ontstaat van nature op plekken waar de huid last heeft van druk en wrijving. Onder de voet is vaak een dun laagje eelt aanwezig dat ter bescherming van de huid dient. Dit noemen we fysiologisch eelt. In sommige situaties blijft de hoornlaag verdikken waardoor er pijnklachten kunnen ontstaan. Dan is er sprake van overmatig ofwel pathologisch eelt. Het is dan ook van belang om te zorgen dat dit eelt regelmatig door de pedicure of medisch pedicure wordt verwijderd.

Eelt is geelachtig van kleur. Het komt voor op de bal van de voet, de hiel en/of op, onder, aan of tussen uw tenen. Eelt kan ook aan de zijkant van uw voetzool ontstaan. U kunt er veel last van hebben. Het zorgt bijvoorbeeld voor een vermoeidheidsgevoel en/of pijn aan uw voeten. Eelt kan leiden tot likdoorns of kloven. Ook kunt u het gewoon storende, onaantrekkelijke gele plekken vinden. Dan kunt u dit hardnekkige eelt eenvoudig door een pedicure of medisch pedicure laten verwijderen. Het is beter om dit door een professional te laten doen, dan zelf aan de gang te gaan met een eeltvijl. Een soepele en gezonde huid is van groot belang voor uw voeten, de pedicure en medisch pedicure kan u hierover adviseren.

Pathologisch eelt ontstaat door overmatige druk van buitenaf. Dit kan bijvoorbeeld bij niet goed passende schoenen of kousen of bij veranderde stand van de voeten. Ook personen met buitensporige transpiratie kunnen extra eeltvorming ontwikkelen.

Wanneer eeltplekken blijven zitten en zich op een hele kleine plek concentreren, dan kan er sprake zijn van een likdoorn. Wordt eelt erg dik en droog dan kunnen er kloven ontstaan. 

Symptomen van eeltvorming op de voet

Meestal is eelt verhard en geel van kleur. De plek waar het zich bevindt, is verdikt en kan ruw aanvoelen.

Door veel wrijving of druk op één gebied van uw voet, worden er meer huidcellen aangemaakt dan er aan de oppervlakte afsterven. Zo ontstaat er een eeltlaag.

Oorzaken van verhoogde druk zijn onder meer overgewicht, een verkeerde stand van de voeten en/of tenen en slecht passende sokken en/of schoenen. Ook het lopen op schoenen met hoge hakken zorgt voor een onnatuurlijke stand van uw voeten, hierdoor kan er op uw voorvoet  eelt ontstaan.

Bij sommige mensen vormt er meer eelt dan bij anderen. Heeft u een droge huid, dan heeft u over het algemeen sneller kans op eelt. Door een verminderde talgproductie hebben vooral oudere mensen vaak een droge huid - en dus ook eelt. Ook extreme zweetvoeten of een afwijkende stand van de voeten vergroten de kans op eeltvorming.

Eelt kunt u nooit helemaal voorkomen. Uw voeten hebben namelijk altijd een klein beetje eelt nodig om de huid te beschermen. Echter kunt u wel proberen om uw huid soepel te houden. Droog na het wassen (het liefst met warm water) uw voeten goed af. Zorg hierbij dat u met name tussen de tenen goed droogt. Door dagelijks uw voeten in te smeren met een voetencrème wordt uw huid goed verzorgd en blijft deze soepel. Gebruik daarbij een verzorgend product, liefst speciaal voor voeten. Een voetencrème mag nooit tussen de tenen worden gesmeerd. Zo blijven uw voeten lekker zacht, voorkomt u pijnlijke kloven en zien uw voeten er verzorgd en netjes uit.

Heeft u last van overmatige eeltvorming? Dan adviseren wij een pedicure of medisch pedicure te bezoeken. De pedicure helpt u niet alleen om het hardnekkig eelt weg te halen, maar helpt ook om eventuele likdoorns te behandelen. Daarnaast kan de pedicure de oorzaken van uw eeltvorming achterhalen en preventieve maatregelen adviseren.

Heeft uw risicovoeten bijvoorbeeld als gevolg van diabetes mellitus, reuma, kanker, vaatlijden, neurologische of dermatologische aandoeningen? Dan is het verstandig om een medisch pedicure te bezoeken.

Een scheefstand naar buiten (adductie) van de grote teen noemen we een hallux valgus. Door dit naar buiten groeien van de grote teen kunnen de naastgelegen tenen in de verdrukking komen en zelfs omhoog worden geduwd. Bij een hallux valgus heeft er een ontwrichting plaatsgevonden tussen het eerste middenvoetsbeen en de grote teen. Als gevolg hiervan kan er een knobbel ontstaan op dit gewricht. Deze knobbel kan zeer pijnlijk zijn en in ernstige situaties ontsteken. Dan is er sprake van een bunion, een geïrriteerde of ontstoken zwelling aan de basis van de grote teen.

Ontwrichting tussen het eerste middenvoetsbeen en de grote teen. Bij een ernstige hallux valgus kan er een knobbel ontstaan op het gewricht tussen het eerste middenvoetsbeen en de grote teen. Deze knobbel kan zeer pijnlijk zijn en zelfs ontsteken. Er zal verstijving optreden in de gewrichten van de grote teen en de afwikkeling van de voet zal veranderen. Er zijn meerdere gradaties van een hallux valgus van beginnend tot ernstig.

• scheefstand naar buitenzijde van de grote teen
• naar binnen zakken van het 1^e middenvoetsbeen
• knobbel op gewricht 1^e middenvoetsbeen en grote teen
• verstijven grote teen
• omhoog komen van naastgelegen tenen (grote teen kruipt als het ware onder de 2^e teen)
• eelt of likdoorns op knobbel
• ontsteking aan knobbel
• verdikte nagel grote teen
• ingroeiende nagel grote teen
• eelt op onderzijde grote teen
• eelt op bovenzijde 2^e teen

Er zijn meerder oorzaken waardoor een hallux valgus kan ontstaan. De belangrijkste oorzaak is dat de pezen en spieren van de voet de middenvoetsbeenderen niet meer in stand houden. Hierdoor gaan deze uit elkaar staan en zal het 1^e middenvoetsbeen naar binnen (abductie) zakken. Als gevolg hiervan zal de grote teen naar buiten (adductie) gaan staan. In sommige situaties gaat de grote teen ook naar binnen staan. Dan is er sprake van een hallux varus.

De stand van de voet kan leiden tot een hallux valgus. Bij spreidvoet zien we vaak een hallux valgus. Reumatische aandoeningen kunnen eveneens leiden tot een hallux valgus. Een hallux valgus kan erfelijk zijn en bij meerdere personen binnen een familie voorkomen. Overgewicht kan een hallux valgus veroorzaken. Een hallux valgus komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen.    

Een beginnende hallux valgus kan soms conservatief worden behandeld. Een hallux valgus geeft altijd druk in de schoenen. Het is daarom belangrijk dat u de juiste schoenen draagt. Schoenen die iets afvoerend staan aan de voorzijde kunnen geschikt zijn. Uw pedicure of medisch pedicure kan u adviseren.

Bij een beginnende hallux valgus kan het soms helpen om een nachtspalk te dragen. Tijdens de nacht wordt uw grote teen dan in een rechte stand gedwongen. Echter overdag zal de grote teen weer in de scheefstand gaan staan. De zwaartekracht van de grote teen is sterk en deze blijft niet recht staan zonder hulpmiddelen.

Uw pedicure of medisch pedicure kan u adviseren over (al dan niet aangemeten) hulpmiddelen welke u overdag in de schoenen kunt dragen om overmatige druk te voorkomen. Corrigerende steunzolen kunnen helpen om pijnklachten te voorkomen. Soms zijn orthopedische schoenen nodig. Wanneer conservatieve behandelingen niet afdoende zijn kan een operatie worden overwogen. Bespreek uw voetproblemen met uw huisarts. Uw huisarts kan u doorverwijzen naar een orthopedisch chirurg. Eventueel kan er een operatie plaatsvinden.

Bij een hallux valugs ontstaan vaak eelt, likdoorns en nagelproblemen. De pedicure en medisch pedicure kan deze voor u behandelen.

Heeft u risicovoeten? Maak dan voor de behandeling van uw hallux valgus een afspraak met de medisch pedicure.

Bij een ingroeiende nagel (pseudo unguis incarnatus) drukt de zijkant van de nagel in de huid. Dit kan veel pijnklachten geven, de omliggende huid kan rood zijn of gezwollen, maar er is geen ontsteking aanwezig. Bij een ingegroeide nagel (unguis incarnatus) groeit het puntje van de nagel in het nagelbed. Een ingegroeide teennagel heeft ontstekingsverschijnselen, veroorzaakt pijn en irritatie. Er kan een klein wondje ontstaan en dit kan gaan ontsteken waarbij er pus uit de huid komt. Zowel een ingroeiende nagel als een ingegroeide nagel ontstaan meestal aan de grote teen. Echter de andere nagels kunnen ook ingroeien. De meest voorkomende oorzaken zijn de vorm van de nagel, het wegknippen van de hoeken van de nagels, peuteren aan de nagel, een vochtige huid (dit komt bijvoorbeeld veel voor bij tieners), te smalle schoenen of een afwijkende stand van de teen.
 

Beschrijving ingroeiende nagel

Bij een ingroeiende nagel drukt uw nagel in de huid. De nagelplooi (huidplooi die de randen en de wortel van de nagel omgeeft) kan pijnklachten geven. De nagelwal (de huidrand die rondom de nagelplaat loopt) kan opzwellen en rood worden. Iedere druk - zelfs de druk van de lakens op uw voeten - kan pijnlijk zijn.

Een ingroeiende nagel kan ontstaan doordat er overmatig hoornstof of eelt in uw nagelwal aanwezig is. Ook een ronde nagel kan veel druk in de huid geven.  

Bij een ingroeiende nagel is er geen sprake van een ontsteking. De pijnklachten kunnen echter net zo hevig zijn.

Een ingroeiende nagel is goed te verhelpen door een professionele pedicure of medisch pedicure. Het is te adviseren om niet te lang te blijven lopen met de pijnklachten. Een onbehandelde ingroeiende nagel kan gaan ontsteken en een ingegroeide nagel worden.

Bij een ingegroeide teennagel groeit uw nagel in de huid. De punt van de nagel dringt zich in de huid en kan gaan ontsteken. De nagelwal kan gaan en rood worden en u ervaart pijn onder de nagel/aan de teen. Er kan pus uit de huid komen en de nagelwal kan verdikken als gevolg van overmatige celdeling.

Een ingegroeide nagel zelf verhelpen is sterk af te raden. Hoe langer een ingegroeide teennagel onbehandeld blijft, hoe ingrijpender de behandeling. Wacht daarom niet te lang met een bezoek aan de pedicure of medisch pedicure.

• de huid rondom uw nagel is rood en pijnlijk
• verdikking of zwelling van de nagelwal
• het puntje van uw nagel groeit in het nagelbed
• ontsteking van de teen(nagel)

• te ronde nagels
• verdikte nagels
• grote druk op de teen, bijvoorbeeld door knellende schoenen
• rond (of te kort) knippen van de nagels (in plaats van recht afknippen)
• peuteren aan de teennagels
• een weke nagelomgeving door veel baden, hormonen of transpireren
• verwonding of kneuzing van de teen
• afwijkende stand van teen

Andere voetproblemen zoals schimmelnagels kunnen ook verantwoordelijk zijn voor het ingroeien van de nagel. 

U kunt ingroeiende of ingegroeide nagels niet zelf behandelen. Wel kunt u preventief proberen om het te voorkomen. Knip uw teennagels recht en niet te kort af te knippen. Knip geen hoeken weg. Draag schoenen die voldoende ruimte bieden aan de tenen, zowel in breedte als in hoogte. Hebben uw teennagels de neiging om aan de zijkanten naar binnen te krullen? Laat een pedicure of medisch pedicure u adviseren over wat u kunt doen om de nagelgroei te reguleren.

Probeer uw ingroeiende of ingegroeide nagel niet zelf te verwijderen. Dit kan erg pijnlijk zijn en kan uw voetprobleem verergeren in plaats van verhelpen. Neem ook geen voetenbaden met biotex of zout. Voetbaden maakt de huid week en een weke huid is infectiegevoeliger.
 

Om de ontsteking te verminderen kunt u het beste de navolgende stappen ondernemen:

• 3 maal daags de aangedane teen sproeien met een douchekop met lauwwarm water. Eventueel met een zachte massagestand
• hierna de teen en nagel goed droogdeppen met een zachte handdoek. Voorkom ruw afdrogen en gebruik absoluut geen föhn
• de nagel druppelen met een kleurloze desinfectans
• overdag de nagel afplakken met een huidvriendelijke pleister
• ’s avonds de nagel aan de lucht laten drogen. Eventueel kunt u de ontstoken plek insmeren met een medicinale honingzalf (bij de apotheek verkrijgbaar)

De ontsteking moet dan binnen 3-5 dagen weg zijn. Is de ontsteking niet weg neem dan altijd contact op met uw huisarts.

Bij een ingroeiende nagel kunt u direct een afspraak met bij de pedicure of medisch pedicure. Hij of zij kan voorkomen dat uw nagel verder ingroeit door de groeirichting te begeleiden. Ook kunt u tips krijgen om het ingroeien van uw nagels in de toekomst te voorkomen. Is er sprake van een ingegroeide nagel met ontsteking dan is een verwijzing van uw huisarts nodig. De medisch pedicure kan eventueel een nagelbeugel plaatsen om de groei van uw nagel te reguleren.

Heeft u risicovoeten? Maakt u dan voor de behandeling van uw ingroeiende of ingegroeide nagel een afspraak maken met een medisch pedicure.

Kloven in de voet (raghaden) zijn barsten of scheuren in de huid. Voetkloven (en hielkloven) kunnen in hard overmatig eelt, of juist in een droge huid zonder overmatig eelt ontstaan. Kloven kunnen behoorlijk diep zijn en zorgen voor pijnlijke voeten. Barsten in hard en droog eelt vereisen behandeling door een pedicure of medisch pedicure en een goede thuiszorg.
 
De randen van kloven in voeten zijn vaak hard. Onderin de kloof is de huid echter erg dun. Hierdoor kan de voet snel gaan bloeden. De meest voorkomende plek waar kloven voorkomen zijn op de rand van de hiel, onder de voorvoet en soms onder de rand van de grote teen. Kloven ontstaan meestal op plaatsen waar veel druk is met de ondergrond. Kloven tussen de tenen zijn geen kloven maar fissuren. Deze ontstaan door een weke huid en kunnen gepaard gaan met een schimmelinfectie. 
 
Bij het ontwikkelen van voetkloven spelen een aantal zaken vaak een grote rol. Denk hierbij aan overmatige druk op uw voetzolen bijvoorbeeld als gevolg van een afwijkende voetstand of bij overgewicht en een extreem droge huid eventueel in combinatie met overmatig eelt. Het dragen van open schoenen, slippers of lopen op blote voeten kan eveneens leiden tot kloven in voeten.

Beschrijving van kloven

Kloven in voeten ontstaan als barsten of scheuren in de huid. De huid van uw voeten bevat van nature weinig talgkliertjes en is daardoor droger. Vaak ontstaan kloven op uw hielen waar sprake is van hard eelt. Wanneer de eeltlaag dik is en uw huid droog, kan het eelt diepe kloven vertonen. Een open kloof is zeer pijnlijk en heeft een vergrote kans op infecties. Bij personen met risicovoeten moeten kloven zo spoedig mogelijk worden behandeld door de medisch pedicure.
 
Hielkloven ontstaan vaak door overmatige eeltvorming gecombineerd met een droge huid. Door een constante (verhoogde) druk op de hielen kan het eelt barsten. Deze vaak verticale barstjes verkleuren soms wit en staan in sommige gevallen een beetje open. Dit kan zeer pijnlijk zijn, bloeden en zelfs gaan ontsteken. U herkent een ontsteking aan gezwollen, pijnlijke en rode huid in en rondom de kloven. Deze kunnen gepaard gaan met vochtige wonden en pus. Heeft u risicovoeten en ontstoken kloven? Ga dan altijd direct naar uw behandelend arts of maak een afspraak met uw medisch pedicure

U herkent voetkloven aan de volgende symptomen:

• een kloof ziet er uit als een korte snee, verticale barstjes of scheuren in de huid van uw voet
• de kloof bevindt zich meestal op de hiel en/of op de voetzool
• de huid kan open staan en soms kan een kloof vrij diep zijn
• een diepe kloof kan bloeden en soms zelfs gaan ontsteken
• een kloof in de voet kan zorgen voor pijn aan de onderkant van uw voeten tijdens het wandelen of bewegen

Hielkloven komen vaak voor, zowel bij mannen als vrouwen. Het komt meer voor bij vrouwen. Dit komt doordat zij 's zomers vaak met open schoenen lopen. De huid verliest dan sneller vocht en droogt eerder uit. Het dragen van sokken of kousen beschermt de voeten tegen invloeden van buitenaf. In de zomerperiode kunt u door het niet dragen van sokken of kousen over het algemeen meer last ondervinden van eelt aan de hielen. In de winterperiode kan de huid ook droger zijn waardoor er eveneens kloven kunnen ontstaan.
 
Mensen met een staand beroep of overgewicht hebben ook vaker last van hielkloven. Er is dan sprake van meer druk op de hielen, omdat deze een groot deel van het lichaamsgewicht dragen. Ook bij risicovoeten en dan met name bij diabetes mellitus kunnen kloven ontstaan.
 
Droge voetkloven kunnen ook veroorzaakt worden door langdurig douchen of een heet bad. Dit zorgt voor extra uitdroging van uw huid. Een droge huid kan niet soepel bewegen, waardoor er bij beweging van de voeten sneller voetkloven ontstaan. Droge kloven op uw voeten genezen vaak moeilijk omdat de eelt-rand om het kloofje het sluiten van de huid belemmert.

Regelmatig een bezoek aan een pedicure of medisch pedicure kan voorkomen dat er kloven op uw voeten ontstaan. Na het behandelen van de kloven zal de pedicure u tips geven, zoals het verzorgen van uw huid met een goede voetenbalsem of het dragen van andere schoenen.
 
Belangrijk is om uw voeten dagelijks niet langer dan tien minuten te wassen. Doe dit in lauw water zonder zeep of met een ph-neutrale zeep. Droog uw voeten goed af, vooral tussen uw tenen. Uw voeten drogen doet u het beste met een zachte handdoek. Smeer uw voeten vervolgens in met een speciale crème.
 
Door eeltranden aan uw hiel te voorkomen heeft u minder kans op kloven. Dit kan ontstaan doordat u bijvoorbeeld op te kleine schoenen (met een open hiel) loopt. Hierdoor ‘hangt’ de huid van uw voet min of meer over de rand van de achterzijde van de schoen. Voorkom dit door het dragen van goed passende schoenen. Heeft u toch last van overtollig eelt? Laat dan een pedicure het eelt verwijderen.
 
Kloven zijn niet altijd te voorkomen. Echter zorgt het dagelijks insmeren van de huid met een goed hydraterende voetcrème ervoor dat uw huid soepel blijft. Mogelijk voorkomt u hiermee kloven.
 
Heeft u geen risicovoeten? Dan kunt u bij beginnende kloven in uw voet een klovenzalf proberen. U smeert deze klovenzalf direct op de kloof. Hierna dient de kloof te worden afgeplakt met huidvriendelijke pleisters. Door de huid te beschermen met een huidvriendelijke pleister ontstaat er minder druk en wrijving op de kloof tijdens het staan en zal deze eerder genezen. Alleen de voeten insmeren met een klovencrème is niet afdoende om de kloven te laten genezen. Eventueel kunt u in plaats van een klovencrème een medicinale honingzalf gebruiken. Uw pedicure of medisch pedicure kan u adviseren welke crème of zalf voor u het beste geschikt is.
 
Klovencrèmes zijn te koop bij uw pedicure en medisch pedicure, drogist of apotheek. Medicinale honingzalf kunt u via uw pedicure en medisch pedicure of apotheek kopen. Bezoek bij hardnekkige, pijnlijke of bloedende kloven zo snel mogelijk een pedicure of medisch pedicure.

De pedicure en medisch pedicure zal uw kloven behandelen door de harde randen te verwijderen. Deze randen belemmeren de genezing van de zachte kwetsbare huid in de diepte van de kloof. De pedicure en medisch pedicure zal bij bloedende kloven de wondjes behandelen en u advies meegeven voor verdere behandeling thuis.

Een likdoorn (clavus) is een vaak pijnlijke, conisch naar binnen groeiende eeltplek (verharde eeltkern). Deze komt voor op plaatsen waar veel en vaak druk en/of wrijving op de huid wordt uitgeoefend. Dit zorgt voor overmatige eeltvorming op een geconcentreerde plek van uw voet. Een likdoorn komt vaak voor op de voetzool, de bovenzijde van de tenen, op de teentop en tussen de tenen. Maar ook op handpalmen kunnen likdoorns ontstaan. Een likdoorn kan pijnlijk zijn, het kan voelen alsof er een spijker in de voet zit.

Een likdoorn, wordt in de volksmond ook wel eeltpit of eksteroog genoemd. Waar een eeltpit een andere benaming is voor een likdoorn, is een eksteroog iets anders. Het betreft twee verschillende vormen van eelt:

· Bij een likdoorn groeit er een spitse punt van eelt naar binnen. Dat wil zeggen dat het gevormde eelt door druk van buitenaf op een kleine ruimte naar binnen wordt gedrukt. Doordat deze punt van eelt kan drukken op de zenuwen en bloedvaten kunt u last hebben van een pijnlijke plek aan uw voet.

· Een eksteroog is een ronde schijf eelt die zich meestal op de buitenzijde van de tenen bevindt. Bij een eksteroog drukt de schijf eelt in de huid maar is er geen sprake van een naar binnen groeiend eeltpunt.

Een eksteroog kan net zo veel pijn veroorzaken. Zowel een likdoorn als een eksteroog zijn goed te voorkomen door wrijving op tijd op te merken en goed passend schoeisel te dragen dat fijn zit.

Een likdoorn is soms moeilijk te onderscheiden van een wrat. Een eeltpit kan namelijk soms zacht aanvoelen, maar meestal voelt deze ietwat hard aan en vaak is de grens tussen de eksteroog en de ‘gewone’ huid goed te zien.

Reguliere likdoorn (clavus):
een pijnlijke ophoping met naar binnen groeiende kern van de opperhuid door druk of wrijving.

Weke variant (clavus interdigitalis):
komt voor tussen de tenen. Hier is de huid vaak week en zacht. De weke variant is over het algemeen witachtig van kleur en één van de pijnlijkere varianten. Dit komt doordat er continu druk op staat. Meestal wordt een weke likdoorn veroorzaakt door de stand van de voeten of de tenen in combinatie met het dragen van te smalle schoenen.

Vasculaire variant:
bij deze likdoorn zijn er bloedvaatjes meegegroeid en is te herkennen aan de donkere puntjes die zich in de eeltpit bevinden. Deze kan niet zomaar worden weggesneden door uw pedicure of medisch pedicure en wordt meestal behandeld met een chemische pakking.

Neurovasculaire likdoorn:
bij deze variant zijn er zenuwen en bloedvaatjes meegegroeid. Deze kan niet zomaar worden weggesneden door uw pedicure of medisch pedicure en wordt meestal behandeld met een chemische pakking. Een neurovasculaire likdoorn is erg pijnlijk.

Zaadlikdoorn:
deze ontstaat zonder dat er sprake is van enige wrijving of druk, lijkt op een klein graankorreltje en doet geen pijn. Zaadlikdoorns komen veel voor bij een hele droge huid. Er kunnen meerder zaadlikdoorns op de voetzolen aanwezig zijn.

Een likdoorn wordt ook wel omschreven als een glasachtig geel plekje met een donkere kleur in het midden of als een pijnlijk plekje of bult onder de voet. Een likdoorn is naar binnengroeiend wigvormig van vorm en heeft een duidelijk zichtbare grens met de normale huid. De plek is maximaal enkele millimeters groot. Een likdoorn kan ook aanwezig zijn onder het eelt. Soms is een likdoorn niet direct van buitenaf zichtbaar. Een likdoorn kan pijnlijk zijn en bevindt zich meestal op een van de volgende plaatsen: op de voetzool, de bovenzijde van de tenen, op de teentop en tussen de tenen.

Likdoorns voelen over het algemeen hard aan, maar er bestaan zoals eerder beschreven ook zachte likdoorns. Het kan dus lastig zijn om een likdoorn van een voetwrat te onderscheiden. Het verschil tussen een likdoorn en een wrat is dat een wrat bij zijdelingse druk pijn doet en een likdoorn als u er bovenop drukt. Daarnaast is er bij likdoorns op de voetzool een verschil in pijnbeleving bij het afwikkelen. Een likdoorn geeft pijnklachten als u staat terwijl een wrat pijnlijk is als u afzet. Een wrat heeft een meer bloemkoolachtige vorm daar waar een likdoorn een glanzende eeltstructuur heeft. 

Likdoorns kunnen ontstaan wanneer uw schoenen te nauw zijn, spits zijn, hoge hakken of een verkeerde maat hebben. In deze gevallen kunnen uw voeten geen natuurlijke houding aannemen. Dit zorgt dat druk op bepaalde plekken van uw voeten worden vergroot, wat het ontstaan van een likdoorn in de hand werkt. De stand van uw voeten en tenen in combinatie met schoenen kan eveneens leiden tot drukplekken. Uw pedicure of medisch pedicure kan u uitleggen welke schoenen voor u het best geschikt zijn.

Een likdoorn is meestal goed te voorkomen door wrijving op tijd op te merken en schoeisel te dragen dat de juiste lengte en breedte maat heeft

Een pedicure of medisch pedicure kan vakkundig de likdoorn verwijderen door deze handmatig en machinaal te behandelen. het wegsnijden en -frezen van de eeltpit. Deze zal dan direct verdwijnen en daarmee ook de pijn. De pedicure of medisch pedicure zal uw voeten onderzoeken om te kijken waardoor de likdoorn is ontstaan. Hij of zij zal u adviseren hoe u een likdoorn kunt voorkomen.

Heeft u risicovoeten? Maakt u dan voor de behandeling van uw likdoorn een afspraak met een medisch pedicure.

Naarmate u ouder wordt, verandert er veel aan de huid en nagels van uw voeten. Bijna alle onderdelen van de voet nemen af in functionaliteit en vitaliteit. Een oudere voet is een kwetsbare voet en wordt aangeduid als geriatrische voet. Het doel van geriatrische voetzorg is om uw voeten in een zo optimaal mogelijke conditie te brengen en te houden.

Goede verzorging van uw voeten (of die van uw ouders) wordt naarmate u ouder wordt steeds belangrijker, maar door afnemende mobiliteit vaak ook moeilijker.

De oudere voet ontstaat door meerdere factoren. Niet iedereen die ouder wordt krijgt te maken met een geriatrische voet. Pas als er sprake is van ontstane problemen spreken wij over een geriatrische voet. Complicaties kunnen ontstaan door een verminderde doorbloeding of onderliggende aandoening zoals bijvoorbeeld kanker, diabetes mellitus, reumatische- of een neurologische aandoening. Heeft u één van deze ziekten? Bekijk voor meer informatie ook eens onze dossiers over de oncologische voet, diabetische voet, reumatische voet, vaataandoeningen en de voet of neurologische aandoeningen en de voet.

Klachten waar u mee te maken kunt krijgen bij geriatrische voeten:

• standafwijkingen van de tenen en voet
• droge huid
• dunner wordende huid
• verdikte nagels, brokkelige nagels en/of verminderde nagelgroei
• schimmelinfecties aan huid en/of nagels
• verminderde wondgenezing
• pijn en stijfheid aan gewrichten van uw voeten en of andere lichaamsdelen waardoor u moeilijker bij uw voeten kunt komen

Uw voetklachten kunnen verschillende oorzaken hebben:

• een verminderde aanmaak van collageen
• verminderde zelfzorg van de voeten
• onderliggende aandoeningen zoals bijvoorbeeld vaatlijden, kanker, diabetes mellitus, reumatische aandoeningen of neurologische aandoeningen
• medicatie

Verzorg uw voeten goed en voorkom complicaties met onze tips hieronder:

• was uw voeten met een milde zeep en droog ze goed af, met name tussen uw tenen
• smeer uw voeten dagelijks in met een voetcrème. Zo blijft de huid soepel en verkleint u de kans op wondjes. Smeer de crème niet tussen uw tenen
• draag goed passende schoenen. Vraag uw pedicure of medisch pedicure welke maat voor u het beste geschikt is en koop uw schoenen in de namiddag
• draag schoenen met zacht  bovenleer, zonder stikranden die kunnen drukken, een lage hak en bij voorkeur met een veter- of klittenbandsluiting. Uw pedicure of medisch pedicure kan u advies geven
• door voetgymnastiek blijven uw voeten soepel
• draag geen knellende kousen of sokken
• draag geen slippers of pantoffels, tenzij ze stevige ondersteuning bieden. Dit vermindert de kans op vallen

Laat bij problemen aan uw huid of nagels uw voeten regelmatig behandelen door een pedicure of medisch pedicure.

De voeten van reumapatiënten vragen extra zorg. Door de reumatische aandoening zijn ze vaak kwetsbaarder en gevoeliger. Regelmatige behandeling door een medisch pedicure is raadzaam, zo kunt u voetproblemen voorkomen.
 

Klachten en symptomen reuma voeten

Reuma vergroot de kans op voetproblemen. Zo kan de voorvoet breder van vorm worden, waardoor drukplekken aan de binnen- en/of buitenzijde van de voet ontstaan. Daarnaast leidt medicijngebruik of de aandoening zelf soms tot extra problemen, zoals een dunner wordende huid of wondjes die sneller ontsteken.

Wanneer het vetkussen onder de bal van de voet dunner wordt en/of wanneer het schoeisel niet goed past, treedt vaak ongewenste eelt- en likdoornvorming op aan de voeten. Dit kan ook worden veroorzaakt door een afwijkende stand van de voet en/of tenen, waardoor de tenen scheef of over elkaar heen groeien. Dit heeft hamertenen, klauwtenen of ruitertenen tot gevolg.

Krijgen uw tenen te weinig bewegingsvrijheid of komen ze in de verdrukking, dan kunt u te maken krijgen met:

• brokkelige nagels en/of verdikte nagels
• ingroeiende nagels
• eeltvorming onder de nagels
• ‘schuurpapier’ nagels (ondoorzichtig, ruw, bros en gespleten)
• verkleuringen van de nagel
• eelt en/of likdoorns
• Oorzaken waardoor de voeten van reumapatiënten vaak extra gevoelig zijn:
• gewrichtsontstekingen
• slijmbeursontstekingen
• pees(schede)ontstekingen
• ‘slijtage’ in de gewrichten
• standsveranderingen
• wonden of drukplekken

Heeft u een reumatische aandoening, dan is het belangrijk om gedoseerd zoveel mogelijk in beweging te blijven. In overleg met uw behandelaar kunt u uitzoeken welke vorm van beweging voor u het meest geschikt is. Controleer uw voeten dagelijks op, wondjes, blaren en eelt. Houd daarnaast de conditie van uw nagels en huid in de gaten.

Nog een aantal andere tips:

• draag dagelijks schone wollen of katoenen sokken
• was uw voeten dagelijks met handwarm water en droog uw voeten goed af, vooral ook tussen de tenen
• neem geen voetenbadjes
• knip uw nagels recht af (niet de hoekjes wegknippen) en knip ze vooral niet te kort
• voorkom druk en wrijving door niet op blote voeten te lopen
• smeer uw voeten dagelijks in met lotion of olie op hydrofiele basis, maar niet tussen de tenen om de kans op wondjes door een weke huid te voorkomen
• zorg voor goed passende schoenen, het liefst van soepel leer en zonder drukkende stiksels
• draag het liefst schoenen met veters of klittenbandsluiting, zodat u ze losser kunt doen wanneer uw voeten opzwellen
• koop uw schoenen in de namiddag wanneer uw voeten enigszins zijn opgezwollen. Zo voorkomt u dat u te smalle schoenen koopt.
• verwijder eelt en likdoorns niets zelf, maar breng regelmatig een bezoek aan de medisch pedicure

Heeft u reuma, laat uw dan voeten regelmatig behandelen door een medisch pedicure ingeschreven in het Kwaliteitsregister voor Pedicures. Zij behandelt uw likdoorns, eelt of nagelproblemen en beschikt over kennis over uw reumatische aandoening, dus weet waar op te letten. Er zijn diverse drukregulerende technieken mogelijk, waarbij een locatie drukvrij wordt gemaakt. Denk hierbij aan een orthese, waarbij drukplekken op of tussen de tenen kunnen worden verminderd of voorkomen. De medisch pedicure voorziet u bovendien van advies op het gebied van huidverzorgingsmiddelen en schoenkeuze. Mocht het nodig zijn, dan kan de medisch pedicure u doorverwijzen naar de volgende discipline.

Als u als reumapatiënt naar een medisch pedicure gaat, komt u misschien in aanmerking voor een vergoeding van (een deel van) de behandelingskosten. Informeer van te voren bij uw zorgverzekeraar. Meer informatie vindt u op de website van ProCert KwaliteitsRegistratie voor de Pedicure.

Zo’n 9,5 miljoen mensen in Nederland sporten minimaal één keer per week. De snelst groeiende sport is wandelen. Vlak daarna komen hardlopen en voetbal. Bij vrijwel alle takken van sport komt verplaatsing voort vanuit de voeten. Blessures kunnen worden opgelopen door slecht passend schoeisel, contact met andere sporters of de ondergrond waarop de sport wordt beoefend. Door pijn in uw voeten kunt u onnatuurlijk gaan lopen, waardoor de kans op blessures verder toeneemt. Het is daarom van belang dat uw voeten in goede conditie zijn. Heeft u last van voetproblemen? Een medisch pedicure sport, ook wel eens sportpedicure genoemd, kan u daarbij helpen.

Door het sporten en/of door uw sportschoenen kunnen complicaties ontstaan aan de huid en nagels van uw voeten. Mogelijke gevolgen zijn ingescheurde, ingroeiende of blauwe nagels, eelt, likdoorns of kloven, overmatig transpireren en blaren. Daarnaast kunt u door het sporten blessures oplopen, zoals verzwikking van uw enkels of ontstekingen aan uw pezen/spieren. Iedere sport vraagt om een sportschoen die voldoet aan specifieke eisen. Zo willen voetballers dat hun schoenen van dun materiaal zijn en strak om de voet zitten, zodat ze goed contact met de bal houden.

Contactblessures komen vaak voor bij sporten waarbij spelers makkelijk met elkaar in contact komen, zoals voetbal. Voetballers die proberen de bal te raken, maar daarvoor in de plaats de tenen raken of op de voet staan van de tegenstander. Ook het verkeerd raken van de bal met de nagel van de teen kan blessures en/of voetproblemen geven, zoals een blauwe nagel, ingescheurde of ingroeiende nagel of zelfs het verlies van een nagel.

Was uw voeten meteen na het sporten, liefst zonder zeep en droog de voeten vooral tussen de tenen goed af. Draag slippers onder de douche en in de kleedkamer om infecties te voorkomen. Smeer uw voeten dagelijks in met een zachte voetencrème. Dit houdt uw huid in goede conditie. Smeer het niét tussen uw tenen.

Vooral aan het begin van het sportseizoen, wanneer de huid enige tijd niet aan druk of wrijving is blootgesteld, treden blaren of bloedblaren op. Goed passende kousen en schoenen helpen blaren te voorkomen. Het dragen van geschikte kousen en schoenen blijft gedurende het hele seizoen belangrijk. Daarnaast is het aan te raden uw schoenen regelmatig te vervangen.

Koop uw sportschoenen in een sportspeciaalzaak. Daar krijgt u advies over het juiste materiaal en de juiste pasvorm. Draag uw sportschoenen alleen tijdens het sporten. Deze schoenen zijn niet voor normaal dagelijks gebruik. Draag goed absorberende sokken die geschikt zijn voor uw sport. Het liefst zonder naden en ze mogen niet knellen. Knip uw teennagels regelmatig recht af, niet te kort. Laat ze niet te lang groeien, waardoor ze tegen de schoenneus stoten.

Een medische sportpedicure heeft na het behalen van het diploma medisch pedicure zich gespecialiseerd in de behandeling van de voeten van sporters. U kunt medisch pedicure sport bezoeken voor advies, drukvermindering en voor de behandeling van eelt, likdoorns, kloven en nagelproblemen.

De medisch pedicure sport helpt u om uw voeten in goede conditie te houden, mogelijke problemen te voorkomen of tijdig te signaleren. Ook voor advies over de verzorging van uw voeten en de aanschaf van de juiste soort sportschoenen, zolen en pasvorm kunt u bij de pedicure terecht.

Schimmelnagels (onychomyycose) kunt u herkennen aan een bruine of gele verkleuring die ontstaat aan de zijkanten van uw nagel. Meestal begint het bij de nagel van de grote of kleine teen. In sommige situaties kunnen schimmelnagels worden behandeld. Houd er alleen wel rekening mee dat dit 9 tot 12 maanden kan duren en u thuis dagelijks de nagel moet behandelen.

“Een ontsierende aandoening, soms pijnlijk. Maar ach, eigenlijk valt er best mee te leven.” Zo denken de meeste mensen over schimmelnagels, maar wist u dat een schimmelnagel behandelen in sommige situaties zeer eenvoudig is?

Schimmels vertonen zich meestal het eerst onder de nagels van uw grote teen of juist uw kleine teen. Deze tenen staan namelijk het meest onder druk in uw schoenen. U kunt een schimmel teennagel herkennen aan een bruine of gele verkleuring aan de zijkanten en bovenkant van uw nagel. De lengtegroei van de nagel is geremd en daardoor kan de dikte van de nagel toenemen. Soms is de verkleurde nagel erg brokkelig of zit deze los.

Wilt u zeker weten of er sprake is van een schimmelinfectie? U kunt dit op de praktijk laten testen. Omdat er tientallen andere redenen kunnen zijn waarom uw nagel verkleurt of verdikt, is onderzoek op aanwezigheid van schimmelsporen belangrijk.

Een schimmelnagel wordt in de medische wereld onychomycose, genoemd, maar is in de volksmond ook bekend als kalknagel of schimmelnagel. Een kalknagel is echter geen schimmelnagel.

In Nederland heeft naar schatting circa 26% van de bevolking een schimmelinfectie aan de nagels. Mannen en vrouwen lopen ongeveer een gelijk risico op schimmelnagels. De kans neemt toe naarmate u ouder wordt. Ook personen met een verminderde weerstand (mensen met diabetes mellitus of mensen die chemotherapie ondergaan) hebben een grotere kans op schimmelnagels. Als u last heeft van een schimmelinfectie op de huid van uw voeten is het risico op een schimmelinfectie onder uw nagels ook groter. Een verdikte nagel kan druk veroorzaken op uw huid, met pijnklachten tot gevolg.  

Iemand met een gezonde huid en gezonde nagels heeft meestal een goede afweer tegen schimmels. Is er echter sprake van een beschadiging van de nagel, dan is de kans op een schimmelinfectie ook groter. Als de verbinding tussen de nagelplaat en het nagelbed is verbroken, hebben schimmelsporen de ruimte om te kunnen uitbreiden. Schimmels gedijen goed in een vochtige omgeving. De vochtige nagelplaat is daardoor een aantrekkelijke plek. Sporen van schimmels bevinden zich overal in onze omgeving en we komen er dus eenvoudig mee in contact.

Vooral in gemeenschappelijke ruimtes zoals douches, zwembaden, sporthallen, hotels en sauna’s kunt u een schimmelinfectie oplopen. Wanneer u daar op blote voeten rondloopt, komt u bijna onvermijdelijk in contact met schimmelsporen. Maar u kunt ook een schimmelinfectie oplopen als u in een schoenenwinkel nieuwe schoenen past zonder uw eigen kousen te dragen.

Als u zelf een schimmelinfectie heeft opgelopen dan bent u een bron voor nieuwe infecties. Iemand met een schimmelinfectie kan miljoenen sporen verspreiden die heel lang besmettelijk blijven.

Het is een misverstand te denken dat schimmelinfecties ontstaan door slechte hygiëne. U kunt het volgende doen om de kans op besmetting zo klein mogelijk te houden:

• was uw voeten dagelijks, liefst zonder zeep
• droog uw voeten goed af, vooral tussen de tenen. Een absorberende tissue is hierbij handig
• draag sokken van absorberend, natuurlijk materiaal zoals wol of katoen
• vermijd zoveel mogelijk het dragen van synthetische kousen of panty’s
• trek elke dag schone sokken aan
• kies bij voorkeur voor schoenen van echt leer
• pas nooit met blote voeten nieuwe schoenen in een schoenenwinkel
• wissel regelmatig van schoenen en draag schoenen niet te lang achter elkaar
• draag altijd slippers in openbare ruimtes als kleedkamers, douches of sauna’s

Een schimmelnagel geneest vrijwel nooit vanzelf. Is de nagel door schimmel geïnfecteerd, dan kan de infectie zich langzaam uitbreiden. Met als mogelijk gevolg dat alle nagels van uw tenen worden aangetast.

De behandeling van schimmelnagels is een langdurig traject en kan op verschillende manieren worden uitgevoerd:

• orale medicatie die is voorgeschreven door de huisarts of dermatoloog in combinatie met een lokaal anti-schimmelmiddel
• een lokaal anti-schimmelmiddel. Middelen met miconazole en terbinafine zijn verkrijgbaar op de vrije markt evenals andere middelen die natuurlijke bestanddelen bevatten.
• laserbehandelingen in combinatie met een lokaal anti-schimmelmiddel
• PACT therapie in combinatie met lokaal anti-schimmelmiddel
• pakkingen in combinatie met een lokaal anti-schimmelmiddel

Daarnaast hebben ook uw schoenen een behandeling nodig, in de vorm van een spray of poeder met schimmeldodende bestanddelen. Een pedicure of medisch pedicure kan uw verdikte nagels dunner frezen, waardoor alle aangetaste delen worden verwijderd. Houd er rekening mee dat het 9 tot 12 maanden kan duren voordat de schimmel uit uw nagels is verdwenen. 

Heeft u risicovoeten? Maakt u dan voor de behandeling van uw schimmelnagels een afspraak met de medisch pedicure.

Wratten (verrucae vulgaris) zijn goedaardige bloemkoolachtige uitgroeisels van de huid. Een voetwrat is besmettelijk en kan ontstaan doordat uw voet in contact is gekomen met het humane papillomavirus. De kans op een besmetting is net als bij een voetschimmel besmetting het grootst in ruimtes waar meerdere personen met blote voeten lopen zoals bijvoorbeeld sportgelegenheden, openbare zwembaden, gemeenschappelijk douches en sauna gelegenheden. Maar besmetting kan vanzelfsprekend ook bij andere gelegenheden worden opgedaan.

Een gewone voetwrat is een bloemkoolachtige uitstulping van de huid. Op de voetzool zijn wratten door het lichaamsgewicht naar binnen in de huid geduwd en plat geworden. Voetwratten worden - net als wratten op andere plaatsen van het lichaam - veroorzaakt door een virusaandoening. Doordat wratten op of onder uw voeten vaak onder druk staan van uw lichaam kunt u pijnklachten krijgen.

Er zijn twee soorten voetwratten, de mozaïekwrat en de doornwrat. Afhankelijk van het type kunnen ze zich over de oppervlakte of in de diepte van de huid uitbreiden. Beide zijn plat van vorm en hebben een ruwe bloemkoolvorming structuur. Voetwratten komen voornamelijk voor in de eeltachtige omgeving rondom uw voetzool maar kunnen ook elders op uw voet voorkomen.

Voetwratten zijn zeer besmettelijk. De meeste wratten verdwijnen na verloop van tijd weer vanzelf. Uw wrat laten weghalen is dus zeker niet altijd nodig. Maar wanneer de wratten pijn of hinder geven dan is een behandeling aan te bevelen.

Voetwrat of likdoorn?

Ze zijn vaak lastig van elkaar te onderscheiden. Het verschil tussen een wrat en een likdoorn is dat een wrat bij zijdelingse druk pijn doet en een likdoorn als u er bovenop drukt. Tevens kan er bij een wrat onder uw voet een verschil in pijnbeleving zijn bij het lopen. Een wrat geeft vaak pijnklachten bij het afzetten terwijl een likdoorn pijn doet als u erop staat. Een wrat heeft een meer bloemkoolachtige vorm daar waar een likdoorn een glanzende eeltstructuur heeft.

• een verharde, oneffen structuur van uw huid
• doorbreekt het normale patroon van uw huid
• is meestal niet egaal van omvang
• kan pijnlijk zijn
• voetwratten bevinden zich vaak op drukpunten op de voet, zoals de hiel of de bal van de voet, maar kunnen ook op andere locaties van uw voet voorkomen
• voetwratten vertonen kleine zwarte stipjes, welke worden veroorzaakt door een bloeding in de wrat ontstaan door druk
• voetwratten zijn vaak groter dan wratten elders op het lichaam. Een wrat op de voet is gemiddeld één centimeter in diameter

U kunt een wrat onder uw voet oplopen door een virus die u bijvoorbeeld heeft opgedaan in het zwembad, een sportzaal of door het passen van schoenen met blote voeten. Met name in drukbezochte openbare plekken waar het virus door een warme en vochtige omgeving de kans krijgt zich te ontwikkelen, is er een verhoogde kans tot besmetting.

Om voetwratten te voorkomen is het te adviseren om in openbare ruimtes zoals zwembad, sauna, kleedkamers en sportzalen niet op blote voeten te lopen. Draag slippers of iets anders aan uw voeten. Droog uw voeten altijd zorgvuldig af, ook tussen de tenen. Deel uw schoenen of slippers niet met anderen. Deel ook geen handdoeken en was deze op minimaal 60º C. Draag sokken tijdens het passen van nieuwe schoenen. Krab nooit aan wratten, juist het bovenste laagje is heel besmettelijk. Tip is om een pleister over de wrat te plakken. Heeft u een voetwrat? Dan is het belangrijk om uw handen goed te wassen en te drogen na aanraking.

Als u een voetwrat heeft of denkt te hebben, adviseren wij u contact op te nemen met uw huisarts. De huisarts kan uw wrat verwijderen door bevriezing met vloeibare stikstof (het aanstippen van uw wrat). Hierdoor wordt het virus echter niet uitgeroeid en wratten kunnen daardoor terugkeren. De behandeling is daarbij ook pijnlijk. De huisarts kan u doorverwijzen naar een pedicure of medisch pedicure. Deze kan uw wrat op pijnloze wijze behandelen.

Pedicures en medisch pedicures zijn opgeleid uw voeten zo te behandelen dat de voetwratten niet alleen verwijderd worden, maar dat terugkeer in de toekomst verminderd wordt. Daarnaast kan de medisch pedicure bij pijnklachten de voetwrat drukvrij leggen.

Heeft u risicovoeten? Dit zijn voeten waarbij door een bepaald ziektebeeld een verhoogd risico op complicaties aanwezig is, denk bijvoorbeeld aan diabetus melitus, reuma, psoriases, kanker of een oudere voet. Maak dan voor de behandeling van uw voetwrat een afspraak met een medisch pedicure.

Eczeem op de voeten is geen aandoening op zichzelf. Het is echter een symptoom van huidschimmel, ook wel zwemmerseczeem genoemd. Schimmelinfecties aan de huid van de voet worden het meest gezien tussen de tenen. De medische benaming hiervoor is dermatomycose of tinea pedis

Zwemmerseczeem wordt gekenmerkt door grijs-witte huidschilfertjes, een rode huid op de voetzool welke soms sterk begrensd kan zijn en een witte uitslag tussen de tenen. Ook kunnen er fissuren (scheurtjes of kloofjes) ontstaan tussen de tenen. Een schimmelinfectie is goed te behandelen. Beter is het echter om het te voorkomen door bijvoorbeeld niet op blote voeten te lopen in openbare ruimten zoals zwembaden en sauna’s.

Zwemmerseczeem komt het meest voor tussen de tenen en dan met name tussen uw vierde en vijfde teen. De huid tussen uw tenen wordt week en er kunnen fissuren (scheurtjes of kloofjes tussen de tenen) ontstaan. Ook kan de huid tussen uw tenen wit verkleuren. Mogelijk ontstaat in een volgend stadium eveneens een schimmelinfectie onder uw voetzolen. Deze herkent u doordat uw huid rood wordt en er schilfering ontstaat. Soms zijn er blaasjes aanwezig. De huid tussen uw tenen en op uw voetzolen kan jeuken en er kunnen kloven ontstaan waardoor u pijnklachten kunt krijgen.
 
In sommige situaties ontstaat er een vieze geur, met name tussen de tenen. Dan is er naast de schimmelinfectie ook een bacterie aanwezig. In dat geval is het verstandig een bezoek te brengen aan uw huisarts. Als er een schimmelinfectie op uw huid aanwezig is, loopt u een groter risico dat ook uw nagels besmet raken. 

Een schimmelinfectie ontstaat door de aanwezigheid van dermatofyten op de huid van uw voet. U kunt deze huidschimmel oplopen in gezamenlijke doucheruimtes, kleedkamers en zwembaden. In een warm en vochtig klimaat gedijen schimmelsporen het best. Ook overmatig zeepgebruik en het niet goed afdrogen van de voeten (vooral tussen de tenen) kan bijdragen aan het ontstaan van een schimmelinfectie.

Er zijn meerdere producten vrij verkrijgbaar bij de drogiste in de vorm van zalf, crème, spray of poeder. Een dergelijk product mag u alleen gebruiken als u niet tot een risicogroep behoort. Mensen met diabetes mellitus, reumatische of neurologische aandoeningen, ernstig vaatlijden of kanker wordt geadviseerd altijd een huisarts te raadplegen voordat ze een product tegen huidschimmel gaan gebruiken.
 
Om voetschimmel te voorkomen, is het ook belangrijk om aandacht te schenken aan uw sokken en schoenen. Zo kunt u het beste al uw schoenen één keer in de maand behandelen met schimmeldodende poeder. Draagt u sokken met vilt, zoals sportsokken? Was ze dan op minimaal 60 graden. Daarnaast is het verstandig uw schoenen dagelijks te wisselen en iedere dag schone katoenen sokken te dragen.

Zwemmerseczeem (of huidschimmel) op de voet is goed te behandelen. Het is wel belangrijk dat u er tijdig bij bent en dat u bereid bent uw voeten dagelijks te behandelen. Voorkomen is beter dan genezen en dat is zeker van toepassing bij een schimmelinfectie. Raadpleeg daarom altijd tijdig de pedicure als u last heeft van eczeem op uw voeten.